คุณจะรับรู้รูปแบบการสึกหรอของแทร็คลิงค์ได้อย่างไร?

ข้อต่อตีนตะขาบของรถปราบดินสึกหรอบนพื้นผิวบุชและพื้นผิวราง เนื่องจากโซ่เหล่านี้มีน้ำมันอยู่เต็มสนาม จึงไม่ควรเปลี่ยนระยะ ไม่เหมือนโซ่ของรถขุด

เส้นผ่านศูนย์กลางบุชตีนตะขาบเป็นการวัดอย่างหนึ่งที่กำหนดปัจจัยการสึกหรอ การวัดเฉพาะของเส้นผ่านศูนย์กลางพื้นผิวจะกำหนดเมื่อโซ่สึกหรอ 100% การวัดการสึกหรออีกอย่างหนึ่งคือความสูงของตีนตะขาบและขึ้นอยู่กับภูมิประเทศและประเภทของดินที่จะสึกหรอ บุชเพลา

ความล้มเหลวในการสูญเสียน้ำมันในข้อต่ออาจเกิดขึ้นได้กับโซ่คุณภาพต่ำหรือหากเครื่องมีความกว้างของตีนตะขาบสำหรับสภาพการทำงาน

รอยบุชรอยร้าวยังพบได้ในโซ่คุณภาพต่ำหรือโซ่ที่ปรับความตึงไม่ถูกต้อง น้ำมันจะสูญหาย โซ่จะถูกทำลายอย่างรวดเร็ว

แนะนำว่าอย่าใส่โซ่ใหม่บนลูกกลิ้งที่สึกหรอเกิน 50% เนื่องจากพื้นผิวที่ใส่จะไม่เข้ากัน สิ่งนี้จะเพิ่มการสึกหรอของโซ่ใหม่

แทร็กลิงก์สึกหรอเมื่อมีระยะห่างระหว่างหมุดและบุชมากเกินไป ทำให้ชิ้นส่วนอื่นๆ ของแชสซีเริ่มสึกหรอ ระยะพิทช์ที่เพิ่มขึ้นทำให้มีระยะห่างระหว่างสลักและบุชชิ่งมากขึ้น สิ่งนี้ทำให้ด้านในของบูชเป็นวงรีและพินบางลงเมื่อถูกับผนังบูช

รถดันดินทำงานเคลื่อนไหวได้มากกว่า และชิ้นส่วนแชสซีของรถดันดินจะสึกหรอเร็วกว่ารถขุด